معلولیت محدودیت نیست، تجسم اراده می باشد

معلولیت ،کلمه ای است که در ذهن ما بیشتر به معنای یک ناتوانی معنی می‌شود و  مشکلاتی را برای فرد معلول می‌تواند ایجاد کند، ولی معلولان سرتاسر دنیا، این را بارها به اثبات رسانده‌اند که معلولیت محدودیت نیست.

با اعلام سوم دسامبر، به عنوان روز جهانی معلولان بوسیله مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1992 میلادی،  در روح و روان آحاد این جامعه بارقه‌ی امیدی دمیده شد.

هدف از برگزاری این روز، تعمیم شناخت جوامع و اقشار مردم از احتیاجات و فعالیت‌های معلولین و نیز، آشنا شدن آنان با حقوق مادی و معنوی خود و چاره‌اندیشی برای رفعه موانع و آسیب‌ها بود.

شهرْ معلول میباشد ، نه افراد

مسئله مناسب سازی محیط شهری برای معلولین، سالمندان و کودکان، از سال‌ها پیش در دستورکار شهرداری‌ها قرار گرفته و اقداماتی -هر چند کم و ناقص- در این مورد انجام شده است، ولی به نظر می‌رسد این ضرورت در جامعه احساس شده و ارگان‌های مسوول، در حال برنامه‌ریزی برای بهبود این شرایط می باشند.

ولی در نهایت، کیفیت این خدمات و میزان محدودیت‌های آنان را باید از معلولان و کم توانان در محیط شهر پرسید و نه اشخاص سالم در جامعه.

امروزه  رمپ‌های ( رمپ یک سطح شیب استکه برای دسترسی اتومبیل ها یا افراد، به تراز های مختلف در یک ساختمان، احداث می گرد.) ساخته شده در معابر شهری، نه فقط با وضعیت فعلی مورد استفاده معلولان قرار نمی گیرد، بلکه ممکن است منجر به آسیب فردی شود که از سر خیرخواهی قصد کمک به فرد معلول را دارد.

در طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی و ساختمان‌ها، باید توجه جدی به وضعیت معلولان و اشخاص کم توان جسمی صورت پذیرد، تا این بخش جامعه نیز، بتوانند از فضاهای عمومی شهر حداکثر استفاده را داشته باشند. موقعی یک معلول نمی تواند از پل هوایی استفاده کند، و یا وارد پارک گردد ، به این معنی است که شهر معلول است؛ زیرا قادر نیست این امکانات را -که حق شهروندان است-در اختیار آنها بگذارد.

امروزه، معلولان برای حضور در معابر و خیابان‌های سطح شهر با مشکلاتی مانند ناهمواری‌های سطوح و نبود معبر مناسب برای ویلچر روبرو هستند.

اولین شرط حضور افراد معلول در جامعه، مناسب سازی محیط شهری می باشد ،ولی ورود افراد معلول برای انجام فعالیت های اداری در دستگاه‌های اجرایی غیرممکن می باشد.

از طرف دیگر، پل‌های هوایی نیز برای استفاده‌ی معلولین جسمی-حرکتی هیچ امکاناتی ندارند، در نتیجه این افراد ترجیح می‌دهند به جای زحمت بسیار برای عبور از پل، خطر عبور از عرض خیابان یا بزرگراه را به جان بخرند.

هرچند در سال های اخیر شهرداری‌ها نسبت به تجهیز پل های عابر پیاده به پله برقی اقدام نموده‌اند، ولی تعداد این پل ها کم است و هنوز تعداد فراوانی از پل های عابر به همان قدیمی ترین شکل خود و با تعداد پله های فراوان مانده و راه رفتن روی آنها با داشتن بیش از ده ها پله برای افراد معلول با مشکل همراه است.

به گفته‌ی معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور، فقط 24 درصد از معابر شهری استان تهران برای رفت و آمد معلولان مناسب سازی شده است،در نتیجه ، پایتخت، شهری نامناسب برای عبور و مرور این قشر از جامعه بشمار می رود.

بر طبق آمار، گذرگاه‌های استان چهارمحال بختیاری با 11 درصد و آذربایجان شرقی با 39 درصد دارای کمترین و بیشترین آمار مناسب سازی در کشور می باشد.

مناسب‌سازی یک وظیفه عمومی می باشد و فقط بر عهده سازمان بهزیستی نیست، بلکه باید همه اقشار جامعه از قبیل نهادها، انجمن‌های معلولین، سازمان های غیردولتی و همچنین همه سازمان های دولتی در این مورد همکاری های لازم را انجام دهند. معابر، علایم راهنمایی و رانندگی، مبلمان شهری، حمل و نقل زمینی، هوایی و ریلی از جمله مواردی می باشد که باید برای دسترسی آسان معلولین مناسب سازی گردد.

معلولیت تجسم اراده می باشد

بین سال‌های 1933 تا 1945 فرانکلین دلانو روزولت رییس‌جمهور آمریکا بود. او در دهه 1930 برنامه‌های اقتصادی خود موسوم به «معامله جدید» را اجرا نمود که به رهایی شهروندان آمریکایی از ویرانی ناشی از رکود اقتصادی انجامید. او در ضمن با موفقیت رهبری آمریکا در بخش عمده دوران جنگ جهانی دوم را بر عهده گرفت.

روزولت بعد از تلاش برای خاموش کردن آتشی در جزیره ای کوچک در کانادا به علتی نامعلوم در سن 39 سالگی به فلج اطفال مبتلا و از مردی قوی و ورزشکار به فردی مفلوج تبدیل گشت.

روزولت می‌توانست تسلیم معلولیت خویش گردد و راهی که مادرش از او می‌خواست را، انتخاب نماید و با استفاده از دارایی خانوادگی، زندگی مرفهی را در نیویورک در پیش بگیرد، ولی او ترجیح داد زندگی اش را در راه دیگری صرف نماید و به رغم معلولیتش به فرمانداری نیویورک و بعداز آن به ریاست جمهوری آمریکا برسد.

بتهوون یکی از بزرگترین آهنگسازان تاریخ می باشد . او نخستین اجرای عمومی اش را به عنوان پیانیست در سن 8 سالگی انجام داد. او در وین تحت نظارت و راهنمایی موتسارت تحصیل نمود و در اواسط دهه دوم زندگی اش، به عنوان پیانیستی با بداهه‌ پردازی‌های پیش بینی ناپذیر و فوق العاده، برای خودش نام و نشانی دست و پا کرد.

در سال 1796 شنوایی بتهوون کم کم تحلیل رفت،ولی او علی‌رغم بیماری، خود را غرق در کارش کرد و چند شاهکار موسیقایی خلق کرد. بهترین آثار بتهوون که به نوبه‌ی خود بهترین آثار موسیقایی در تاریخ نیز می باشند، در 25 سال پایان زندگی‌اش و در ناشنوایی کامل ساخته شده‌اند.

از این دست، می‌توان به آثاری مانند سمفونی نهم (The 9th Symphony) و میسا سولمنیس (Missa Solemnis) اشاره کرد.

استیون هاوکینگ فیزیکدان نظری بریتانیایی می باشد که 40 سال است بخاطر آثار علمی اش شهرت کسب نموده است.

هاوکینگ در سال 2009 مدال آزادی را از سوی رئیس جمهور دریافت نمود که بالاترین و مهمترین جایزه شهروندی در ایالات متحده می باشد . هاوکینگ از بیماری حاد نورون حرکتی vنج می برد که احتمالاً نوعی از بیماری اسکلروز جانبی امیوتروفیک (ALS) است. نشانه‌های این اختلال برای نخستین بار زمانی ظاهر شدند که هاوکینگ در دانشگاه کمبریج ثبت نام نمود.

تشخیص بیماری نورون حرکتی موقعی انجام شد که هاوکینگ 21 سالش بود. پزشکان به او گفتند که بیش از 2 یا 3 سال زنده نمی ماند. هاوکینگ به تدریج حس دست ها، پاها و نیز، صدایش را از دست داد و از سال 2009 به بعد کاملاً فلج شد.

امیدوارم از خواندن این مقاله رضایت کافی را داشته باشید ممنون از اینکه از وب سایت آلتین مد( التون باخیش آذر) دیدن کردید شما می توانید برای خواندن مقالات بیشتر به وب سایت آلتین مد سر بزنید و همچین میتوانید برای دیدن آخرین محصولات تولیدی شرکت آلتین مد در این سایت میتوانید به بخش فروشگاه بروید.در آخر این مقاله بسیار خرسند می شویم که ما را از نظرات خود بهرمند سازید.